Kłótnia jest rodzajem konfliktu, mającego miejsce między ludźmi, opartego o jakiś, konkretny typ niezgodności. Niezgodności te, mogą dotyczyć zaistniałej w danym czasie sprzeczności interesów, różnicy poglądów czy innego rodzaju dostępnych nam wspólnie wartości.
Socjologia, uważa kłótnię, za rodzaj zjawiska powszechnego, bez którego człowiek jako istota społeczna, nie mógłby być należącą do niego w pełni, jednostką. Obowiązujące kłótnię zasady gry, czasem są realne, a czasem mają jedynie charakter przekonań i przyjętych przez nas z góry założeń. Uderzamy na ślepo i bronimy się przed ideami, ponieważ w obliczu zagrażających nam emocji, ludzki mózg pracuje zupełnie inaczej, niż ma to miejsce każdego innego dnia.
OBLICZA KŁÓTNI I ICH CZĘSTO MYLĄCY NAS EFEKT.
Dlaczego tak bardzo nie lubimy się kłócić, skoro jako członkowie społeczeństwa jesteśmy, w sensie dosłownym, skazani na spory? Powodów jest mnóstwo. Istnieją te, które sięgają głęboko do samej tradycji zorganizowanych w społeczeństwa ludzi oraz takie, które mogą mieć mniejsze znaczenie, jeśli chodzi o siłę argumentów, przyjętych przez nas w danym sporze. Niemniej, każdy z nas, biorąc swój udział w konflikcie, świetnie zdaje sobie sprawę z tego, że jest on często rodzajem toczonej przez nas wojny z drugą, równą nam prawem, jednostką.
Skoro tak jest, czym można wytłumaczyć kłótnie i toczone od setek lat, międzyludzkie rozgrywki oparte na wzajemnej rywalizacji “o coś” i dla czegoś?
Z gruntu wydaje się, że żaden z uznanych filozofów, którego rozważania są poważane przez naukę do dziś dnia, nie ominął tego tematu, nie szczędząc mu niezbędnej uwagi i swojego uznania. Stąd np. psychologia, nadaje konfliktom, często aż tak wysoką rangę. Świadczy o tym może fakt, prowadzonych współcześnie przez instytucje, działań o charakterze mediacyjnym w rodzinie, wysoko rozwinięta polityka socjalna niektórych państw Europy oraz proces rozwiązywania konfliktów, który dla psychologii i nauk społecznych, jest wręcz osobno od innych, analizowanym zagadnieniem. Konflikt, rozważa się od lat, technikę wojny od tysiącleci. Czym zatem są i na czym właściwie polegają, zwyczajne człowiecze kłótnie? Skoro ich skala wydaje się już z pierwszego punktu widzenia, dużo mniej zakrojona, niż wymienionych, dwóch pierwszych aktów ludzkich działań?
TECHNIKA KŁÓTNI. MECHANIZM OPARTY O WYGRANĄ.
Technika wojny, zawsze polega na wygranej. Niemniej, mając na uwadze to, co zostało powiedziane na jej temat powyżej, nie możemy kłótni nie uznać, za pewien ze sposobów ludzkiego komunikowania się. Wsparty na innych podstawach, niż ma to miejsce przez większą część czasu, który ze sobą zwykle spędzamy, niemniej nie można wykluczać tego, że kłócąc się, coś sobie nawzajem przekazujemy. Nie wiem czy państwo zwrócili na to uwagę, że argumenty przekazywane np. w kłótni małżeńskiej, są z reguły przeciwne do tych, które komunikujemy sobie w normalnych, stabilnych warunkach domowych. Można powiedzieć, że różnią się one od siebie jak plus i minus. Skąd poszczególne jednostki wiedzą, które z argumentów są prawdziwe, a które mają jedynie za cel, zaatakowanie i walkę z nami, jako z przeciwnikiem, posiadającym konkretny zasób kontrargumentów? Czy bezwzględna akceptacja i wyparcie, tych racji, które pogrążają nas w poczuciu cierpienia oraz poniesionej personalnie porażki, może być dla naszego zdrowia psychicznego konstruktywna? Pewnie tak, ponieważ zależy to od bardzo wielu czynników, jakimi są m.in. osobowość, charakter, tendencje, nawyki myślowe czy też nasze skłonności do obrony przed atakiem. Kłótnię, jednak można śmiało uznać za ciekawy temat do rozważań.